Ayşegül KUMOVA
@aysegulkumova
Önündeki duvarla yaşamayı öğreniyorsun
Her gün, her saat duvar iniyor, yıkılıyor; tekrar örülüyor.
Sabah uyanıp bir daha nefes alıyorsun.
Önünde duran o taşı da; ördüğü duvarı da sevmeyi öğreniyorsun.
Her allahın günü öğreniyorsun.
Her saatin başı; her çeyrek geçe; her gece yarısı…
Aynaya her bakışında, bir daha ve bir daha kendini keşfediyorsun;
Öyle günün her saati sevmiyorsun kendini, hayatı…
Bir an geliyor; sevinmeyi öğreniyorsun.
Yeni sorular soruyorsun hayata.
Yanıtlara her zaman ihtiyaç duymadığını anlıyorsun.
Duvara yazıyorsun sorularını, sonsuz umutlarını.
Tam karşında olmasına rağmen görünmez oluyor duvar.
Duvarı sevmeyi öğreniyorsun.
Onu yıkmayı; yılmamayı; yılıp tekrar güç kazanmayı.
Sıkı sıkı sarılmayı öğreniyor; mutluluğun bir anına bile
bayılıyorsun.
Ses çıkarıyor, çıkardığın sesi seviyorsun.
Her gün milyon defa, kendini bir daha tanıyorsun!
